មាតិកា
១.សេចក្តីផ្តើម
២.ការវិវឌ្ឍន៏ពីគ្រូមជ្ឈមណ្ឌលទៅជាសិស្សមជ្ឈមណ្ឌលនៅកម្ពុជា
៣.ការគ្រប់គ្រងថ្នាក់
៣.១.សិក្សាអំពីសិស្សខ្សោយ និងសិស្សមិនចង់រៀន
៣.២.ការកំណត់លំហាត់ ឬសំណួរ
៣.៣.ការលើកទឹកចិត្ត
៤. វិធីជំរុញអោយសិស្សធ្វើជាដៃគូរ
៤.១.មុនពេលអោយសិស្សធ្វើជាដៃគូ
៤.២.ក្នុងពេលសិស្សកំពុងធ្វើដៃគូ
៤.៣.ក្រោយពេលសិស្សធ្វើជាដៃគូ
៥. វិធីជំរុញអោយសិស្សពិភាក្សាជាក្រុម
៥.១.មុនពេលអោយសិស្សពិភាក្សាជាក្រុម
៥.២.ក្នុងពេលសិស្សកំពុងពិភាក្សាជាក្រុម
៥.៣.ក្រោយពេលសិស្សពិភាក្សាជាក្រុម
៥.១.មុនពេលអោយសិស្សពិភាក្សាជាក្រុម
៥.២.ក្នុងពេលសិស្សកំពុងពិភាក្សាជាក្រុម
៥.៣.ក្រោយពេលសិស្សពិភាក្សាជាក្រុម
១. សេចក្តីផ្តើមៈ
ការវិវឌ្ឍន៏នៃបច្ចេកទេសអំពីវិធីសាស្ត្របង្រៀនភាសាអង់គ្លេសពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ គឺមានការផ្លាស់ប្តូរឥតឈប់ឈរ ម្យ៉ាងវិញទៀតដោយសារតែភាសានេះជាភាសាអង់គ្លេសត្រូវបានប្រើប្រាស់ជាសាកល ដើម្បីបំរើដល់ការចាំបាច់ក្នុងការទំនាក់ទំនងប្រចាំថ្ងៃរបស់ពួកគេនោះ ភាសាអង់គ្លេសក៏មានការអភិវឌ្ឍន៏កាន់តែឆាប់រហ័ស ដូចជាពាក្យថ្មីៗ ការកែសំរួលផ្នែកវេយ្យាករណ៏អោយបានសុក្រិត្យឥតឈប់ឈរ។
ការសិក្សាជាក្រុម ឬជាដៃគូក៏ជាផ្នែកមួយដែលបានផ្លាស់ប្តូរក្នុងចំណោមផ្នែកដទៃទៀតក្នុងការបណ្តុះបណ្តាលអក្សរសាស្រ្តអង់គ្លេសផងដែរ។ កាលពីមុនទស្សវត្សន៏ទី៩០ ការបង្រៀនជាផ្នែកខេមរភាសា ឬភាសាអង់គ្លេសក្តី ចំពោះការបណ្តុះបណ្តាលក្នុងប្រទេសកម្ពុជា គែតែងប្រើប្រាស់តាមវិធីបង្រៀនបែបគ្រូមជ្ឈមណ្ឌល គឺគ្រូជាអ្នកពន្យល់ ឬធ្វើបទឧទ្ទេស រីឯសិស្ស ឬនិស្សិតជាអ្នកអង្គុយស្តាប់ការពន្យល់របស់គ្រូ ឬសាស្ត្រាចារ្យ ហើយយកបទពិសោធន៏អំពីការពន្យល់ទាំងនោះមកធ្វើការសិក្សាដោយខ្លួនឯងនៅផ្ទះ។
ចំពោះសិស្សដែលមិនសូវយល់ដឹងអំពីមេរៀនដែលខ្លួនបានត្រង់ត្រាប់ស្តាប់ពីគ្រូនោះ ជួនកាលពួកគេក៏មានគំនិតប្រមូលផ្តុំមិត្តភ័ក្រ្តរួមថ្នាក់ដែលពូកែមកជួបជុំគ្នាធ្វើការពិភាក្សានិងដោះស្រាយចម្ងល់ដែលខ្លួនមានកន្លងមក ក្នុងករណីការដោះស្រាយពីមិត្តរួមថ្នាក់មិនចេញ ទើបពួកគេនាំយកសំណួរនោះទៅសួរលោកគ្រូ អ្នកគ្រូរបស់គេអោយជួយដោះស្រាយ។ ការបញ្ជាក់នូវចំណុចតូចខាងលើនេះ សរបញ្ជាក់ថា ផលប្រយោជន៏នៃការសិក្សាជាក្រុមពិតជាទទួលបានផលប្រយោជន៏ពិតមែន។
២. ការវិវឌ្ឍន៏ពីគ្រូមជ្ឈមណ្ឌលទៅជាសិស្សមជ្ឈមណ្ឌលនៅកម្ពុជា
ការវិវឌ្ឍន៏ពីគ្រូមជ្ឈមណ្ឌល ទៅជាសិស្សមជ្ឈមណ្ឌល គឺចាប់ផ្តើមពីមជ្ឈមណ្ឌលភាសាអូស្រ្តាលីមានវត្ត្តមាននៅក្នុងសម័យកាលរដ្ឋកម្ពុជា ដែលបានចាប់កំណើតនៅឆ្នាំ១៩.. ហើយក៏ជាដំណាក់កាលវិវឌ្ឍន៏ពីរដ្ឋាភិបាលសាធារណះរដ្ឋកម្ពុជា ដែលដឹកនាំដោយ ឥស្សរជនបីរូប គឺ សម្តេច ហេង សំរិន, សម្តេច ជា ស៊ីម, និងសម្តេច ហ៊ុន សែន មកជារដ្ឋកម្ពុជាវិញ។ មជ្ឈមណ្ឌលអូស្រ្តាលី ហៅកាត់ថា A.C.E. Australia Centre of Education ដែលមានទីតាំងដំបូងបំផុតនៅរាជធានីភ្នំពេញនៅឆ្នាំ១៩.. រួចមកក៏បង្រីកសាខារបស់ខ្លួនទៅតាមខេត្តក្រុងមួយចំនួនក្នុងផ្ទៃប្រទេសកម្ពុជា។
បច្ចេកទេសថ្មីដែលមជ្ឈមណ្ឌលអូស្ត្រាលីបាននាំមកប្រទេសកម្ពុជានោះ គឺវិធីបណ្តុះបណ្តាលអក្សរសាស្ត្រអង់គ្លេសតាមបែបសិស្សមជ្ឈមណ្ឌល។ វិធីសាស្រ្តថ្មីនេះ មិនត្រឹមតែមាននៅក្នុងមជ្ឈម A.C.E ប៉ុណ្ណោះទេ ក៏ប៉ុន្តែវាក៏មាននៅតាមបណ្តាលអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលមួយចំនួន ដែលនៅពេលនោះពួកគេមកប្រទេសកម្ពុជាដើម្បីជួយដល់ប្រជាជនខ្មែរកំពុង តែស្ថិតក្នុងដំណាក់កាលអន្តរកាល ពួកគេថែមទាំងជួយបណ្តុះបណ្តាលភាសាអង់គ្លេសដល់កូនខ្មែរឥតគិតថ្លៃផងដែរ។
ការទទួលយកនូវបច្ចេកវិទ្យាថ្មីអំពីវិធីសាស្រ្តបង្រៀនអក្សរសាស្រ្តអង់គ្លេសដល់អ្នកសិក្សាខ្មែរ ត្រូវបានជ្រួតជ្រាបយ៉ាងឆាប់រហ័ស ហើយវាក៏ជាការចម្លែកផងដែរសំរាប់កូនខ្មែរទាំងឡាយដែលបានសិស្សាតាមវិធីទំនើបថ្មីនេះ គឺពួកគេចំណាយពេលវេលាសិស្សារយះពេលខ្លី តែពួកគេទទួលបានលទ្ធផលល្អ ខុសពីកាលពីមុនមានអ្នកខ្លះចំណាយការសិក្សាលើផ្នែកភាសាអង់គ្លេសពី ៥ ទៅ ៧ ឆ្នាំ តែលទ្ធផលទទួលបានយឺត។ ម្យ៉ាងវិញទៀត អ្នកដែលសិក្សាតាមវិធីចាស់ ចំណេះដឹងផ្នែកនិយាយ (Speaking Skills) គឺទទួលបានកំរិតទាប ពួកគេអាចសរសេរបានល្អប្រសើរ តែពួកគេពិបាកក្នុងការនិយាយ និងការស្តាប់ពីជនជាតិដទៃនៅពេលពួកទាំងនោះសន្ទនាជាមួយពួកគេ។
៣. ការគ្រប់គ្រងថ្នាក់ៈ
មុននិងឈានចូលដល់ការបែងចែកសិស្សអោយធ្វើជាដៃគូរ ឬជាក្រុម ការគ្រប់គ្រងថ្នាក់គឺជាផ្នែកមួយយ៉ាងសំខាន់ វាមានប្រព័ន្ធប្រទាក់ក្រឡាក្នា ដើម្បីអោយការធ្វើជាដៃគូ ឬជាក្រុមទទួលបានជោគជ័យ ព្រោះការគ្រប់គ្រងថ្នាក់អោយបានល្អតាមបែបវិទ្យាសាស្រ្ត គឺជាផ្នែកមួយដ៏សំខាន់មុននឹងឈានចូលដល់ដំណាក់កាលបង្រៀនសិស្ស។ ម្យ៉ាងវិញទៀត លោកគ្រូ អ្នកគ្រូ ដែលមានសមត្ថភាពគ្រប់គ្រងថ្នាក់បានល្អ គាត់ងាយស្រួលក្នុងការចាត់អោយសិស្សរបស់គាត់អនុវត្តតាមជំហ៊ានមេរៀនរបស់គាត់យ៉ាងមានប្រសិទ្ធិភាព។ យ៉ាងណាម៉ិញ ការបង្រៀនរបស់គាត់ទទួលជោគជ័យបានកំរិតខ្ពស់បាន លុះត្រាការគ្រប់គ្រងថ្នាក់របស់គាត់បានល្អ។
៣.១. សិក្សាអំពីសិស្សខ្សោយ និងសិស្សមិនចង់រៀន
នៅក្នុងថ្នាក់មួយ សិស្សមានចម្រុះទាំងសិស្សពូកែនិងព្យាយាម សិស្សមធ្យម និងសិស្សខ្សោយ។ ជាងនេះទៅទៀតក្នុងចំណោមសិស្សទាំងនោះក៏មានប្រភេទសិស្សដែលមិនចូលចិត្តធ្វើតាមការណែនាំរបស់គ្រូផងដែរ ព្រោះពួកគេមកសិក្សាតាមការបង្ខំរបស់មាតាបិតារបស់គេ ដូច្នេះពួកគេមកសាលាគឺគ្រាន់តែជាការបំពេញកាតព្វកិច្ចជាសិស្សតែប៉ុណ្ណោះ។
ក្នុងនាមជាគ្រូប្រចាំថ្នាក់ លោកគ្រូ អ្នកគ្រូ គួរតែសិក្សាចំណុចនេះអោយបានល្អិតនៅពេលចាប់ផ្តើមបង្រៀននៅថ្ងៃដំបូង ហើយយើងក៏គួរតែសិក្សាពីពួកគេអោយបានច្រើន ជាពិសេសគឺជៀសវាងការបង្កអោយមានចំណុចអវិជ្ជមានច្រើន បានន័យថា នៅពេលដែលយើងដឹងថាមានសិស្សមួយចំនួនមិនទាន់យល់ចិត្ត ឬពេញចិត្តការបង្រៀនរបស់លោកគ្រូ អ្នកគ្រូលើកដំបូងនោះ យើងត្រូវព្យាយាមរកវិធីលើកទឹកចិត្តដល់សិស្សមួយក្តាប់តូចនោះ (មិនមែនលន់តួរអង្វរយកចិត្តទេ) គឺយើងព្យាយាមរកចំណុចខ្សោយរបស់សិស្ស ហើយព្យាយាមធ្វើយ៉ាងណាអោយពួកគេដឹងថាយើងខិតខំប្រឹងប្រែងដើម្បីគេជាពិសេសគឺយើងមិនមែនជាអ្នកបោះបង់អោយពួកគេឯកោនោះទេ។ ឧទាហរណ៏ៈ សិស្ស ក គឺជាប្រភេទសិស្សខ្ជិលមិនយកចិត្តទុកដាក់ គាត់តែងតែរំខានដល់សិស្សដទៃទៀតនៅពេលកំពុងសិក្សា។ តើយើងគ្រប់គ្រងគាត់តាមវិធីណាបើគាត់ជាសិស្សមិនចូលចិត្តរៀននោះ?
ដើម្បីស្វែងរកហេតុផលដែលសិស្សទាំងនោះមិនយកចិត្តទុកដាក់រៀនសូត្រ ឬតែងតែបង្កបញ្ហានៅពេលដែលយើងកំពុងបង្រៀនពួកគេ។ យើងគួរបង្កើតសំណួរមួយចំនួនដើម្បីស្វែងរកពីឬសគល់នៃហេតុទាំងនោះ ដើម្បីយើងមានមូលដ្ឋានក្នុងការដោះស្រាយនៅចំពោះមុខ។ ខាងក្រោមនេះជាសំណួរឧទាហរណ៏សំរាប់ស្វែងរកប្រភពបញ្ហារបស់សិស្ស៖
- ហេតុអ្វីបានជាសិស្សនេះមិនចង់រៀន? (មកពីរៀនមិនទាន់)
- ហេតុអ្វីបានជារៀនមិនទាន់? (ចំណេះដឹងអក្សរសាស្រ្តមូលដ្ឋានរបស់គាត់ខ្សោយ)
- ហេតុអ្វីបានជាចំណេះមូលដ្ឋានខ្សោយ? (គ្រូមុនបង្រៀនមិនយកចិត្តទុកដាក់ ឬឈឺច្រើនកាលពីថ្នាក់មុន ឬឈប់ច្រើនកាលពីថ្នាក់មុន ឬមានបញ្ហាផ្សេងៗទៀត...)
ក្រោយពីសិក្សាបញ្ហាឃើញហើយ ពេលនោះអ្នកគ្រូ អ្នកគ្រូពិតជាមានមូលដ្ឋានក្នុងការរិះរកវិធីដើម្បីជួយដល់សិស្សនោះ ក្នុងស្ថានភាពដែលអ្នកគ្រូ លោកគ្រូគិតថា សិស្សនេះអាចបណ្តុះបណ្តាលបានប្រសិនបើគាត់យកចិត្តទុកដាក់រៀន។ ចំណុចពិសេសគឺ តើលោកគ្រូ អ្នកគ្រូរកយុទ្ធសាស្រ្តណាដើម្បីដោះស្រាយនូវបញ្ហាដែលយើងរកឃើញនោះ។ សូមបញ្ជាក់ថា ជាទូទៅចំពោះសិស្សដែលទៅរៀនហើយពួកគេយល់មេរៀនដែលយើងបានពន្យល់នោះ ពួកគេពិតជាចង់សិក្សា ហើយពួកគេពិតជាមានសកម្មភាពក្នុងថ្នាក់ដូចជាការពិភាក្សាអំពីមេរៀន ការចែករំលែកចំណេះដឹង និងមានសកម្មភាពរស់រវើកពេលពួកគេពិភាក្សាជាក្រុមឬជាដៃគូ។
៣.២. ការកំណត់លំហាត់ ឬសំណួរ
យើងអាចលើកទឹកចិត្តសិស្សដែលខ្សោយ ឬមិនចង់សិក្សានៅពេលយើងរកឃើញមូលហេតុរបស់ពួកគេតាមរយះបង្កើតលំហាត់ជាបីប្រភេទ (ក្នុងមេរៀនតែមួយ) គឺលំហាត់កំរិតស្រួល លំហាត់កំរិតមធ្យម និងលំហាត់កំរិតខ្ពស់។ លំហាត់ទាំង៣កំរិតនោះត្រូវប្រើប្រាស់ដើម្បីសួរទៅសិស្សរបស់យើងទៅតាមកំរិតសិស្សដូចគ្នា ជាពិសេសគឺសិស្សកំរិតខ្សោយហើយគាត់មិនសូវបានទ់ទួលការសរសើរពីការធ្វើលំហាត់បានត្រូវ។ ខាងក្រោមនេះជាឧទាហរណ៏សំរាប់កំណត់ទៅតាមសិស្សទាំង៣កំរិត។
- រំលឹកមេរៀនដែលទាក់ទងទៅនឹងមេរៀនដែលកំពុងរៀនដល់សិស្សខ្សោយ (សិស្សខ្ល៉ាំងមិនដឹងថាយើងកំពុងជួយដល់សិស្សខ្សោយនោះទេ)។
- លើកយកឧទាហរណ៏៣កំរិតខុសៗពីគ្នាសំរាប់សិស្សទាំង៣ប្រភេទ។
- ហៅសិស្សដែលខ្ល៉ាំងឆ្លើយ ឬបកស្រាយសំណួរកំរិតខ្ពស់ សិស្សមធ្យមសំរាប់សំណួរកំរិតមធ្យម សិស្សខ្សោយសំរាប់សំណួរកំរិតទាប។
សូមបញ្ជាក់ថាៈ ការដាក់សំណួរទាំង៣កំរិតដល់សិស្សទាំងនោះធ្វើ គឺមិនត្រូវអោយសិស្សទាំង៣ប្រភេទដឹងថាខ្លួនធ្វើកំរិតខ្ពស់ កំរិតមធ្យម ឬកំរិតទាបនោះទេ ព្រោះវាអាចអោយសិស្សធ្វើកំរិតទាបមានការខ្មាស់ដល់សិស្សកំរិតខ្ពស់ គឺធ្វើយ៉ាងណាអោយគេយល់ឃើញថា ការធ្វើសំណួរគឺមានកំរិតដូចគ្នាគ្រាន់តែគេចាប់បានសំណួរ ឬលោកគ្រូ អ្នកគ្រូរបស់គេកំណត់អោយប៉ុណ្ណោះ។
៣.៣. ការលើកទឹកចិត្ត
ក្រោយពីដាក់លំហាត់អោយសិស្សបកស្រាយហើយ ចំពោះសិស្សដែលខ្សោយនោះ យើងត្រូវតែលើកសរសើរចំពោះមុខសិស្សក្នុងថ្នាក់ដូចជាសិស្សពូកែ និងសិស្សមធ្យមដែរ។ ការលើកទឹកចិត្តបែបនេះ គឺជម្រុញអោយសិស្សខ្សោយឬសិស្សមិនចង់សិស្សានោះ បែរជាងាកមករកការសិស្សាជាសន្សឹមៗ ទោះបីការព្យាយាមរបស់គេមិនទាន់មានការជាប់លាប់ក៏ដោយ។ ទន្ទឹងនឹងនេះ យើងគួរតែចំណាយកម្លាំងកាយ និងកម្លាំងចិត្តដើម្បីជំរុញលើកទឹកចិត្តសិស្សខ្សោយ ឬមិនចង់រៀននោះបន្ថែមទៀតរហូតដល់ក្លាយទៅជាទម្លាប់របស់ពួកពីការខ្ជិលច្រអូសមកការចូលចិត្តសិក្សាវិញ។
៤. វិធីជំរុញអោយសិស្សធ្វើជាដៃគូរ
ក្រៅពីការគ្រប់គ្រងថ្នាក់ដូចបានលើកជាឧទាហរណ៏ខាងលើ លោកគ្រូអ្នកគ្រូគួរតែយកចិត្តទុកដាក់ដល់ការជំរុញអោយសិស្សធ្វើកិច្ចការជាដៃគូក្នុងថ្នាក់ បន្ទាប់ពីការបង្រៀន និងពន្យល់អោយសិស្សស្តាប់រួចមក ធ្វើយ់ាងនេះគឺក្នុងបំណងចង់អោយសិស្សយកនូវចំណេះដឹងដែលពួកគេទទួលការបង្រៀន និងពន្យល់ពីលោកគ្រូ អ្នកគ្រូថ្មីៗនោះមកពិភាក្សាជាដៃគូ រិះរកចំណុចត្រូវ បានន័យថាពួកគេអាចចែករំលែកនូវសមត្ថភាពយល់ដឹងដែលទើបតែទទួលបានពីគ្រូមកគិតគូរធ្វើលំហាត់ដើម្បីប្រកួតប្រជែងជាមួយនិងគូរដទៃទៀត។ ការដាក់អោយសិស្សធ្វើជាដៃគូរ យើងមិនត្រូវភ្លេចចំណុចមួយគឺការកំណត់អោយបានត្រឹមត្រូវថាតើលំហាត់នោះសមស្របដាក់អោយសិស្សធ្វើជាដៃគូឬអត់។ ឧទាហរណ៏ៈ នៅក្នុងលំហាត់ គេទៀមទារអោយមានការពិចារណានិងពិភាក្សាជាដៃគូរតាមរបៀបលំហាត់ របៀបសន្ទនា របៀបពិភាក្សា ទើបការចាត់ចែងរបស់យើងមានប្រសិទ្ធិភាព និងចំគោលដៅរបស់មេរៀន។
៤.១.មុនពេលអោយសិស្សធ្វើជាដៃគូ
ជាធម្មតាសិស្សមិនដឹងថាយើងចង់អោយពួកគេធ្វើអ្វីនោះឡើយ ជាពិសេសបន្ទាប់ពីការពន្យល់របស់គ្រូបានបញ្ចប់និងត្រៀមអោយពួកគេអនុវត្តលំហាត់នៅក្នុងសៀវភៅមេរៀន ឬក៏លំហាត់ដែលគ្រូបានត្រៀមរៀបចំទុកជាមុនសំរាប់សិស្សអនុវត្តនោះ។ លោកគ្រូ អ្នកគ្រូគួរតែរៀបចំជំហានៗសំរាប់អោយសិស្សអនុវត្តជាដៃគូរដូចខាងក្រោម៖
- ផ្គូរផ្គងសិស្សជាដៃគូតាមរយៈចាប់ឆ្នោត ការរាប់លេខរួចអោយសិស្សដែលមានលេខដូចគ្នាចាប់ជាដៃគូរ ការដាក់ឈ្មោះជាឈ្មោះសត្វមួយគូៗ រួចអោយពួកគេឡើងឈររកគ្នាជាដៃគូ ។ល។
- ពិនិត្យតើសិស្សទាំងនោះរកឃើញដៃគូអស់អស់ឬនៅ។
- ចំពោះថ្នាក់ដែលមានចំនួនសិស្សនៅសេស (នៅសល់ម្នាក់្ត) យើងអាចអោយគូរណាមួយធ្វើជាក្រុមតែម្តង។
- សរសេរនូវគោលបំណងរបស់គ្រូដែលចង់អោយសិស្សអនុវត្តអោយបានច្បាស់លាស់ ឬប្រាប់ដោយមាត់ផ្ទាល់។
- ពិនិត្យតើសិស្សយល់ពីគោលបំណងរបស់យើងច្បាស់លាស់ហើយឬនៅ បើមិនទាន់យល់ត្រូវតែពន្យល់អោយច្បាស់។
៤.២.ក្នុងពេលសិស្សកំពុងធ្វើដៃគូ
ក្រោយពីពិនិត្យឃើញថា ការកំណត់លំហាត់របស់យើងត្រូវបានសិស្សយល់ច្បាស់លាស់អស់ហើយ លោកគ្រូ អ្នកគ្រូគួរអនុវត្តតាមជំហានដូចខាងក្រោម៖
- សិក្សាអំពីលំហាត់តើសមស្របនិងអោយសិសុ្សធ្វើជាដៃគូរ ជាក្រុម ឬតែឯង។
- កំណត់ពេលវេលាអោយសិស្សធ្វើលំហាត់។
- ដើរត្រួតពិនិត្យសិស្សកំពុងពិភាក្សាគ្នាធ្វើលំហាត់ និងត្រៀមខ្លួនជួយដល់សិស្សពេកពួកគេត្រូវការការពន្យល់ពីយើង។
- ប្រើពាក្យលើកទឹកចិត្តដល់សិស្សកំពុងពិភាក្សាគ្នានៅពេលឃើញថាគេមានកំហុស មិនត្រូវបង្អាប់សិស្សទេ។
- ដាស់តឿនសិស្សដែលមិនចូលរួមពិភាក្សា ធ្វើយ៉ាងណាអោយគេចូលរួមជាគំនិតទោះតិចឬច្រើនក្តី។
- មិនត្រូវបង្ហាញអោយសិស្សឃើញនូវទង្វើរបស់គ្រូថា យើងមិនយកចិត្តទុកដាក់ដល់កិច្ចការដែលយើងអោយពួកគេកំពុងធ្វើ (សិស្សអាចអស់ទឹកចិត្តនៅពេលដឹងថាយើងដាក់លំហាត់ដើម្បីយកពេលសំរាក)។
- ត្រៀមលក្ខណះជានិច្ច ដោយកត់ត្រានូវទង្វើរបស់សិស្សមិនចូលរួមសកម្មភាពពិភាក្សាជាមួយដៃគូរបស់ខ្លួន។
- មិនគួរអោយពិន្ទុដល់សិស្សមិនសូវមានសកម្មភាពស្មើនិងសិស្សមានសកម្មភាពសកម្ម
៤.៣.ក្រោយពេលសិស្សធ្វើជាដៃគូ
បន្ទាប់ពីកម្មភាពធ្វើជាដៃគូបានចប់សព្វគ្រប់ហើយនោះ លោកគ្រូ អ្នកគ្រូ មិនគួរផ្តល់នូវចម្លើយដល់សិស្សភ្លាមៗនោះទេ គឺគួរតែពិនិត្យលទ្ធផលលំហាត់របស់សិស្សតាមរយះការជ្រើសរើសគូមួយចំនួន ដែលពិមុនយើងមិនទាន់បានហៅអោយឡើងបកស្រាយចំពោះថ្នាក់ទាំងមូល (កុំអោយច្រណែនគ្នា)។
- ជ្រើសរើសគូដែលមិនធ្លាប់បានឡើងបកស្រាយចម្លើយកាលពីលើកមុន។
- មិនត្រូវប្រាប់ចម្លើយថាត្រូវនៅពេលដៃគូណាមួយនោះបានឆ្លើយត្រូវ។
- បន្តហៅគូផ្សេងទៀតរហូតដល់អ់ស់ចំនួនដែលយើងកំណត់ប៉ុន្មានគូទុកជាមុន។
- ប្រាប់ចម្លើយដល់គូរទាំងអស់ និងលើកទឹកចិត្តដល់គូដែលធ្វើលំហាត់បានត្រឹមត្រូវ។
- សរសេរចម្លើយលើកក្តារខៀន និងពន្យល់អំពីមូលហេតុនៃកំហុសរបស់សិស្ស។
- ទុកពេលអោយសិស្សចម្លងចំណុចនៃលំហាត់ត្រូវដែលទើបនិងកែជារួម។
៥. វិធីជំរុញអោយសិស្សពិភាក្សាជាក្រុម
តើការជម្រុញអោយសិស្សធ្វើការជាក្រុមមានអត្ថប្រយោជន៏អ្វីខ្លះ? តើលោកគ្រូ អ្នកគ្រូត្រូវរៀបចំកិច្ចការនេះដោយវិធីណាដើម្បីទទួលបានជោគជ័យ? ជាការពិតណាស់ ការអនុវត្តកិច្ចការអ្វីមួយដែលគ្មានផែនការរៀបចំទុកជាមុននោះទេ ពិតជាមិនទទួលបានលទ្ធផលជាផ្លែផ្កានោះទេ ការទទួលផលល្អដោយគ្មានគ្រោងទុកគឺជាលទ្ធផលដោយចៃដន្យ ឬជាសំណាងព្រោះវាគ្មានភាពជាក់លាក់ និងមើលឃើញនូវភាពជោគជ័យដែលបានរំពឹងទុកនោះឡើយ។ ដើម្បីអោយការអនុវត្តរបស់យើងទទួលបានតាមការរំពឹងទុកនោះ យើងត្រូវមានផែនការនិងចំណាត់ការពីជំហានមួយទៅជំហានមួយយ៉ាងជាក់លាក់ទៅតាមផែនការដែលយើងបានគូសវាសទុកជាស្រេច។
